تحقیق جلبك 10 ص ( ورد)
دسته بندي :
دانش آموزی و دانشجویی »
دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 9 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
جلبك :
جلبك ها به دليل آنكه بدنشان از گياهان ساده تر است در گروه آغازيان قرار گرفته اند ولي آنها نيز سبزينه يا كلروفيل دارند.
جلبك ها به رنگ هاي قرمز، سبز يا قهوه اي ديده مي شود. بيشتر جلبك هايي که در آب زندگي مي كنند تگ سلولي هستند اما انواع پرسلولي نيز دارند. طول برخي از جلبك هاي پرسلولي دريايي به 60 متر مي رسد.
فوايد:
جلبك ها غذاي جانوران آبزي هستند. از جلبك هاي دريايي موادي به دست مي آيد كه در صنعت مانند بستني سازي و تهيه خمير دندان به كار مي رود.
نمونه اي از يك جلبك :
آزولا ميهمان ناخوانده ( شيطان سبز )
ريشه كلمه آزولا يوناني است به معني «در خشكي مردن». وجه تسميه آن هم شايد به خاطر محل زندگي اين گياه باشد چرا كه آزولا وابسته به آب است و به طور كلي مرطوب پسند. اين گياه در همزيستي با جلبكي سبز- آبي به نام آنابينا توانايي جذب ازت مولكولي هوا را پيدا مي كند. زادگاه اوليه اين سرخس، آمريكاي شمالي است ...
‹‹ آيا تا كنون درمورد اين گياه چيزي شنيده ايد››؟
ريشه كلمه آزولا يوناني است به معني «در خشكي مردن». وجه تسميه آن هم شايد به خاطر محل زندگي اين گياه باشد چرا كه آزولا وابسته به آب است و به طور كلي مرطوب پسند. اين گياه در همزيستي با جلبكي سبز- آبي به نام آنابينا توانايي جذب ازت مولكولي هوا را پيدا مي كند. زادگاه اوليه اين سرخس، آمريكاي شمالي است
آزولا نوعي سرخس است با برگ‌هاي كوچك به رنگ سبز تيره تا قرمز قهوه‌اي. طول اين گياه نهايتا به 5/2 سانتي متر مي‌رسد. اين گياه براي اولين بار در سال 1873 ميلادي شناسايي شد و تاكنون هفت گونه از اين گياه در جهان به ثبت رسيده است. آزولا در همزيستي با جلبك سبز، آبي قابليت جذب نيتروژن هوا را به دست مي‌آوردكه وظيفه تامين مواد غذايي جلبك به عهده آزولا است و جلبك نيز در مقابل ازت مورد نياز آزولا را فراهم ميكند. آزولا در شرايط مناسب روزانه مي‌تواند 2 تا 4 كيلوگرم ازت به هر هكتار مزرعه ارايه كند كه معادل 10 تا 20 كيلوگرم سولفات آمونيوم است
امروزه دردنيا به سرخس آزولا به چشم يك علف هرز نگريسته نمي شود، بلكه آن را يك گياه مفيد و منبع غذايي به حساب مي آورند جالب است بدانيد كه يكي از دلايل شكست آمريكا در ويتنام كشت آزولا در مزارع برنج ويتنام بود. چون اين گياه با رشد سريع خود هم غذاي مردم ويتنام را فراهم مي آورد، هم غذاي دام و طيور آنها را.
آزولا گياه سرشار از پروتئين بوده و بتاكاروتن آن از هويج بيشتر است.
آزولا درايران
جلبك آزولا يكي از گونه هاي گياهي وارداتي است كه در دهه اخير تمام و يا اكثر مردابها و شاليزارها و بركه هاي شمالي را به سلطه خود در آورده است . در مدت زمان بسيار كمي از طريق كانال‌هاي آبياري، رودخانه‌ها، گسترش پيدا ميكند. به طوري‌كه يك توده كوچك آزولا در عرض 3 روز به دو برابر افزايش پيدا ميكند .
حتماً كساني كه در تابستان به شمال ايران مسافرت نموده اند وسري به اين مناطق زده اند فرشي زيبايي را مشاهده
مي كنند سبزرنگ كه اكوسيستم شمال را تحت اثر سوء قرارداده است
جلبك آزولا داراي خصوصياتي منحصر بفرد بوده ، بطوريكه توانائي سازگاري آن با محيط بسيار اعجاب آور است و براحتي و با سرعت زياد با هر محيطي مانوس ميشود. ريشه هاي آويزان و معلق در آب اين گياه ، براحتي اين امكان را بآن ميدهد كه تغيير مكان داده و با جريان آب بسهولت جابجا گردد و يكي از علل پراكندگي سريع آن نيز همين موضوع است
آزولا ، بمجرد ثابت شدن در يك مكان ، شروع به تكثير ميكند و ظرف مدت كوتاهي ، تمام سطح آب را
مي پوشاند، بطوريكه هيچ روزنه اي براي ورود نور خورشيد به درون آب، وجود نخواهد داشت. ريشه هاي معلق جلبك ، تمام و يا اكثر املاح آب را جذب و صرف رشد و تكثير خود ميكند. طبيعي است ، وقتي نور بدرون آب نفوذ نكند و مواد مغذي هم كه نباشد ( يا كم باشد ) ديگر از رشد گياهان آبزي ديگر و همچنين ديگر آبزيان مثل فيتوپلانگتونها و... خبري نيست . با توقف و يا كند شدن رشد اين آبزيان مفيد ، در داخل آب اكسيژن توليد نخواهد شد و بهمين دليل جانوران آبزي مثل ماهيها و موجودات ذره بيني قادر به رشد و تكثير نبوده و سير نابودي را در پيش ميگيرند. در عوض سيستمهاي غير هوازي شروع به فعاليت كرده و مرداب يا بركه را تدريجا به سياهچاله هائي بد بو و غير قابل زيست ، تبديل ميكند.از آنطرف هم موقعي كه مردابها خالي از موجودات آبزي گردند، ديگر مكان مناسبي براي پرندگان مهاجر نخواهد بود .
اين جلبك در شاليزارها هم بعنوان يك رقيب جدي برنج در استفاده از املاح معدني و مواد مغذي آب ، قرار گرفته و از رشد مناسب برنج جلوگيري كرده و قطعاً در صورت صحت اين امر ، هزينه كشت برنج را بخاطر استفاده بيشتري كه بايد از كود شيميائي بشود، بالا ميبرد. علاوه بر آنكه روند افزايشي استفاده از كود شيميائي در طولاني مدت هزينه هاي سرمايه اي فوق العاده اي را بر مهمترين منبع حيات بشر يعني خاك ، تحميل ميكند كه اصلا جبران پذير نميباشد.
جلبك هاي دريايي:
جلبکهاي دريايي از جمله موجودات مهم دريايي هستند که بهصورت مستقيم و غيرمستقيم در تغذية انسان و توليد مواد شيميايي مختلف به کار ميروند. اين کاربرد باعث شده است که هماکنون بخش عمدهاي از درآمد حاصل از بيوتکنولوژي دريايي، به اين موجودات اختصاصي يابد. در مطلب زير جنبههاي اقتصادي جلبکهاي دريايي مورد بررسي قرار گرفته است:
بيوپليمرها و هيدروکلوئيدهاي استحصالي از جلبکهاي دريايي
بيوپليمرها و هيدروکلوئيدهايي كه از جلبكهاي دريايي استحصال ميشوند، به سه گروه "آلژيناتها"، "آگارها" و "كاراجيننها" تقسيم ميشوند. اين مواد عمدتاً بهعنوان مواد ژليكننده و قوامدهنده مورد استفاده قرار ميگيرند.
آلژيناتها منحصراً از جلبكهاي قهوه‌اي و آگارها و كاراجيننها منحصراً از جلبكهاي قرمز استحصال ميشوند. سالانه تقريباً يك ميليون تن از جلبكهاي برداشتشده، صرف تهية سه مادة فوق ميشود. توليد كل هيدروكلوئيدها حدود 55000 تن، با ارزش 585 ميليون دلار آمريكا است. بهدليل اينکه كشت جلبكهاي قهوه‌اي به قدري پرهزينه است كه كشت مصنوعي آن از لحاظ اقتصادي مقرون بهصرفه نيست، توليد آلژيناتها (213 ميليون دلار) از طريق استخراج از جلبكهاي قهوه‌اي صورت ميگيرد كه تقريباً کل آن از دريا بهدست ميآيد.
توليد كاراجيننها به ارزش240 ميليون دلار، بهطور عمده به جلبكهاي وحشي بهويژه Irish Moss وابسته است. Irish Moss جلبك كوچكي است كه در آبهاي سرد رشد ميكند و منبعي محدود براي توليد کاراجينن محسوب ميشود. از اوايل دهة 1970، صنعت توليد کاراجينن، با كشف جلبكهاي حاوي آن كه در آبهاي گرم قابل پرورش هستند، گسترش يافت. امروزه بيشتر كاراجينن توليدي از طريق كشت مصنوعي جلبكها بهدست ميآيد. اگرچه هنوز تقاضاي زيادي براي Irish Moss و برخي از گونههاي وحشي موجود در آمريكاي جنوبي وجود دارد.
در ذيل برخي از آمارهاي مربوط به توليد فرآوردههاي حاصل از جلبكها آورده شده است.
جدول 1- ارزش بازار بينالمللي فرآوردههاي حاصل از جلبكهاي دريايي در سال 2003
فرآوردهها
ارزش كل (ميليون دلار)
آگارها
132
كاراجيننها
240
آلژيناتها
213
کل
585
1- آگار
بازار جهاني انواع آگار در سال 2003، 132 ميليون دلار بوده است. توليدكنندگان عمدة آگار عبارتند از: اسپانيا، پرتغال، مراكش، شيلي، ژاپن، كره، اندونزي، مكزيك، نيوزلند، فرانسه و آرژانتين. در جداول زير برخي از اطلاعات مربوط به توليد آگار در جهان ارايه شده است.