تحقیق تفسیر موضوعی قرآن راجع به قیامت ( ورد)
دسته بندي :
دانش آموزی و دانشجویی »
دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 20 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
2
قيامت در قرآن:
حقيقت قيامت : نامهاي قيامت در قرآن
1- قيامت
به افعال انسان هايي كه سير كمالي دارند ، «قيام» اطلاق مي شود (به استناد آيه شريفة قل إنما أعظكم بواحده أن تقوموا لله مثني و فرادي) . در سير كمالي ، چون شخص سالك ، قائم به الله است ، لذا كمال انساني در اثر اين تكيه به خداوند محقق مي شود و آن كمال ، قوام وجودي انسان است . اينكه مي گويند : نماز را «اقامه» كنيد ؛ براي آن است كه نماز مقوّم شما باشد ؛ تا نماز قوام وجودي شما باشد . حال اگر كسي در اثر عدم اتكاء به خداوند ، قوام وجودي پيدا نكرد ، چنين شخصي ، اصلاً انسان نيست ـ اگر چه عرفاً و به حمل شايع به وي انسان گفته مي شود .ـ به همين خاطر به حركات و افعال انسان گناهكار قيام نمي گويند .مطلب ديگر اينكه امام زمان (عج) امام انسان است، پس علت اينكه آن حضرت
نمي آيند اين است كه جز عده اي معدود، انساني وجود ندارد تا آن حضرت براي آنان قيام كند .
روايت شده است روزي يكي از اصحاب حضرت صادق (عليه السلام) به هنگام طواف خانه خدا از كثرت جمعيت حاجيان به وجد آمده و خوشحال بود و به آن حضرت عرض نمود :
امسال حاجيان چقدر زياد هستند! كه حضرت در جواب فرمود : « ما أكثر الضجيج و أقل الحجيج...» اين طور نيست ، ضجه كنندگان زيادند و حاجيان كم ! آنگاه اشاره به آن شخص نمود كه از لابلاي انگشتان آن حضرت به مردم نگاه كند ، پس با تعجب ديد كه غير از دو سه نفر ، اكثر آنها حيواناتي هستند كه به گِرد خانه خدا
2
مي گردند .
از مطالب فوق اينگونه نتيجه گيري مي شود كه وجه تسميه قيامت ، «قيام مؤمنين» است . به قيامت ، قيامت مي‌گويند زيرا در آن مؤمنان به سوي الله قيام مي كنند .
منتهي اگر انسان توانست قيام كند ، قيامت را ـ حتي در اين دنيا ـ مي بيند :
« رو قيامت شو قيامت را ببين »
همچنانكه حضرت امير المؤمنين (عليه السلام) چنين بود و فرمود : « لو كُشِفَ الغِطاءُ ما ازدَدتُ يقيناً» : اگر پرده ها كنار روند ، ذره اي بر ايمان من افزوده نمي گردد . چرا كه آن حضرت همه چيز را ديده است ، چيزي بر او پنهان نيست تا اگر آشكار شود بر يقين او بيفزايد .
2- آخرت
از نامهاي ديگر قيامت در قرآن ، «آخرت» است . (و الدار آلاخره خير للذين يتقون : اعراف/69) . به قيامت ، آخرت گفته
مي شود به اين خاطر كه چهرة اُخراي عالم است . عالم هستي داراي مُلك و ملكوت است . آنچه ما از اين عالم مي بينيم فقط صورت و انعكاس نوري اشياء موجود در عالَم است ، ما حتي مُلك را هم نمي بينيم ؛ چرا كه لازمه ديدن مُلك ، مشاهدة ملكوت است . در مورد معرفت الهي نيز چنين است ، اول بايد خدا را شناخت تا بتوان پيامبر را شناخت .
3
لذا به ما توصيه شده است كه از خداوند چنين بخواهيد :
« اللهم عرفني نفسَك ، فإنّك إن لم تعرّفني نفسَك لم أعرِفْ
نبيَك ...» : خدايا اگر تو خودت را به من نشناساني ، من پيامبرت را نخواهم شناخت .
به همين خاطر فرمود حضرت ابراهيم (عليه السلام) براي شما اسوه است : «قد كانت لكم اسوه حسنه في ابراهيم و الذين
معه : ممتحنه/4 » زيرا ابراهيم (عليه السلام) ملكوت آسمانها و زمين را ديد . «و كذلك نُرِيَ ابراهيم ملكوت السماوات و الارض : انعام /75»
پس آخرت (چهره اُخراي عالم : ملكوت) الآن هم هست ، ولي ما نمي بينيم ولي پس از مرگ ، وقتي از اين عالم رخت بربستيم و
پرده ها كنار رفت، متوجه مي شويم كه قيامت بود ولي ما
نمي ديديم ! چنانچه در آن روز خطاب به گنهكاران گفته مي شود :
«لقد كنتَ في غفله من هذا فكشفنا عنك غطاءك فبصرك اليوم حديد : ق/22» : (به او خطاب مىشود) تو از اين غافل بودي، و ما پرده را از چشم تو كنار زديم، و امروز چشمت كاملاً تيز بين است!
آري، آنهايي كه به بافته هاي ذهني و خيالات خود سرگرم شده و گرفتار دنيا(ي مذموم) شدند، از قيامت غافلند و وقتي چشمانشان باز مي شود كه ديگر سودي برايشان نخواهد داشت .
پس قيامت روز ظهور است ، نه روز حدوث ؛ روز ظهور آنچه قبلاً بوده است . كساني كه در اين دنيا كور بودند در آنجا نيز كور خواهند بود : « و من كان في هذه اعمي فهو في الاخره اعمي و اضل سبيلا : اسراء/72 » ؛« و نحشره يوم القيامه أعمي:طه /124»
4
در مورد بهشتيان نيز چنين است :
... مي گويند اين همان است كه قبلا به ما روزي شده بود (كُلَّما رُزِقوا منها مِن ثمرهٍ رزقاً ، قالوا هذا الذي رُزِقنا مِن قبل و اُتوا به متشابهاً)
در نتيجه كسي كه الآن قيامت را ببيند و ببيند كه در همه حال با اعمالي كه انجام مي دهد ، يا در بهشت است و يا در جهنم ، چنين شخصي لحظه‌اي غافل نمي‌ماند ، فرصت‌ها را لحظه‌اي از دست نمي‌دهد .
3- معاد
به قيامت ، «معاد» گفته مي شود ، از آن جهت كه «محل بازگشت» است ؛ بازگشتن به جايي كه قبلاً آنجا بود . اگر كسي بخواهد براي اولين بار به جايي برود كه قبلاً در آنجا نبود ، مي گويند «به آنجا رفت» يا «به اينجا آمد»، ولي هنگامي كه به جايي كه قبلاً آنجا بود برود ، نمي گويند «رفت» يا «آمد» بلكه مي گويند : «به آنجا بازگشت».
ما نيز چون از آنجا ـ از عالم ملكوت ـ آمده‌ايم و قبلاً (در عالم ذر) آنجا بوده ايم ، دوباره به آنجا بازخواهيم گشت . «إنّا لله و إنّا إليه راجعون.»
حقيقت قيامت :
هر عملي كه انسان انجام مي دهد يك چهرة اولي دارد و يك چهره اُخري . [ چهرة اولاي اعمال انسان همان جنبه ظاهري آن است كه مي بينيم و چهره اخراي آن حقيقتي است كه در نتيجه آن عمل حاصل مي شود و بر روي نفس آدمي اثر مي گذارد چنانچه در آيات متعددي از قرآن كريم به اين امر اشاره شده است :