تحقیق تاثیر موسیقی بر مغز
دسته بندي :
دانش آموزی و دانشجویی »
دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 2 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
1
تاثير موسيقي بر مغز
تاثير موسيقي بر مغز:از ده سال پيش تاكنون گروههاي تحقيقي متعددي در سراسر جهان تأثير موسيقي بر مغز انسان را مورد بررسي قرار داده و با مقايسه مغز نوازندگان و افراد عادي به نتايج شگفتآوري دست يافتهاند. تغييرپذيري ساختار و شكل مغز كودكان و حتي بزرگسالان با كمك صوت و ريتم از مهمترين اين يافته هاست.
البته نوع موسيقي در اين مورد نقش بسيار مهمي دارد.موسيقي كلاسيك موجب برانگيختن و فعاليت همة قسمتهاي مغز ميشود درحاليكه موسيقي پاپ كمتر چنين تأثيري را داراست.
به ويژه در مغز نوازندگان حرفهاي بهدليل شروع زودهنگام و طولانيمدت فعاليتهاي موسيقايي ويژگيهاي آناتومي خاصي ديده ميشود.
معاينات و بررسيهاي متعدد(۱) از مغز نوازندگان حرفهاي نشان ميدهد كه ماده خاكستري مخچه و ناحيه شنوايي مغز آنان نسبت به افراد غير موزيسين بيشتر است.
در مغز نوازندگان سازهاي زهي و پيانو هم بخشهايي كه مسئول كنترل حركات دست هستند ۴۰ درصد رشد بيشتري دارند. همچنين جسم پينهاي(۲) مغز نوازندگاني كه قبل از سن ۷ سالگي شروع به فراگيري ساز نموده‌اند بزرگ‌تر از سايرين است. از اين رو بين دو نيمكره و بخشهاي مختلف مغز آنان ارتباط و هماهنگي بيشتر و بهتري برقرار ميشود.
هر يك از دو نيمكره مغز وظايف متفاوتي بر عهده دارد. نيمكره چپ مسئول تجزيه و تحليل مسائل و مركز تعليم است و نيمكره راست احساسات، تخيلات و قدرت ابتكار را هدايت ميكند. براي استفاده از كل پتانسيل مغز ميبايست هر دو نيمكره با هم هماهنگ باشند.
بر اساس تحقيقي(۳) كه توسط آلتن مولر(۴) از انستيتو پزشكي و فيزيولوژي موسيقي در هانوفر و مارك بانگرت(۵) از دانشكده پزشكي دانشگاه هاروارد انجام گرفته است، بخش شنوايي و بخشهاي حركتي مغز نوازندگان پيانو كاملا‌ً با يكديگر مرتبط‌اند بهطوريكه تحريك يكي از اين دو بخش موجب برانگيختن ديگري ميشود.
اسكنهاي متعدد و الكترو انسفا لوگرافي (EEG) از مغز نوازندگان حرفهاي پيانو نشان ميدهد كه تنها حركت دست نوازنده بر روي كلاويهها موجب فعال شدن ناحيه شنوايي مغز ميگردد و بالعكس شنيدن قطعات موسيقي باعث تحريك قسمتهاي حركتي ميشود.
حتي انگشتان دست برخي از نوازندگان با شنيدن ملوديهاي خاصي بياراده حركت ميكند. بين اين دو ناحيه از مغز نوازندگان مبتدي هم در اولين جلسه و پس از ۱۰ دقيقه تمرين ارتباط موقتي ايجاد ميشود كه با افزايش تعداد جلسات تثبيت ميگردد.
البته هنوز به‌طور قطعي مشخص نيست كه آيا تمرينات موسيقي عامل ايجاد اين ويژگيهاست و يا اينكه ساختار مغز نوازندگان از هنگام تولد با ديگران متفاوت است و اين تفاوتها زمينه موفقيت آنان در موسيقي را فراهم ميسازد.
تمرينات موسيقي همچون نيروي بازدارندهاي مانع از بين رفتن سلولهاي عصبي در سنين بالا ميشود. حتي اگر فردي تازه در سن ۸۵ سالگي شروع به فراگيري ساز نمايد سلولهاي مغز او ترميم و بازسازي ميشود و قدرت حافظه و استنتاجش افزايش مييابد.