تحقیق تاريخچه بانكداري

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 26 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏74
‏فصل سوم
‏آشنایی با حوزه تحقیق و متدولوژی
‏54
‏3‏-1‏ ‏تاریخچه بانکداری
‏3‏-‏1-1 ‏تاريخچه بانكداري در جهان
‏بانك در اصل ريشه ديني دارد‏.(توتونچیان، 1375)‏ و زمان پيدايش آن به دوران بسيار ابتدايي زندگي بشر باز مي‏‌‏شود‏ . در تمدنهاي قديمي معابدي وجود داشته كه ‏در اين معابد گنجينه‏‌‏هايي نگهداري ‏می‏‌‏شد كه كاهنان بر حسب نياز افراد آن دوره، با قرض دادن اجناس موجود در اين خزانه براي مدتي محدود به دو هدف دست می‏‌‏یافتند: از يك سو تشكر و قدرداني افرادي كه ذينفع بودند، نصيب آنها مي‏‌‏شد‏ و از سوي ديگر به تعداد بيشتري از نيازمندان كمك مي‏‌‏كردند. زيرا افراد قرض‏‌‏گيرنده در مقابل خدمتي كه به آنها مي‏‌‏شد مي‏‌‏بايستي كمي بيشتر از ميزان دريافتي بازپرداخت كنند. بدين ترتيب معابد در بسياري از نقا‏ط به مؤسسات وام دهنده مبدل شدند‏. اين معابد با كسب شهرت نه تنها شروع به جمع‏‌‏آوري هدايا نمودند بلكه به قبول سپرده نيز پرداختند و بدين ترتيب براي مردم فرصتي پيش آمد كه اجناس خود را در محلي مطمئن به امانت بگذارند و معابد نيز موفق شدند وام‏ ‏هاي بيشتري اعطاء كنند.
‏ ‏ب‏ه ‏طور كلي زندگي اجتماعي مستلزم مراودات اقتصادي و داد و ستد است. و داد‏ ‏و‏ ‏ستد بدون مكانيزم هدايت كننده پول، امكان‏‌‏ناپذير به نظر مي‏‌‏رسد. همچنين خطرات ناشي از نقل و انتقال پول، وصول مطالبات از مشتريان و سپردن وجه نقد به مكاني امن و مطمئن‏،‏ از جمله عوامل ايجاد نخستين بان‏ك و بانكداري در جهان به شمار مي‏‏رود.
‏ ‏در امپراطوري بابل معاملات بانكي به شيوة ابتدايي آن رواج داشت و حتي در قوانين حبورابي مقرراتي ب‏راي وام دادن و قبول سپرده‏‌‏هاي تج‏اري ذكر شده و دستوراتي در زمينه سرمايه‏‌‏گذاري عنوان گرديده است. در شهر بابل تجارتخانه‏‌‏ها و بانكهاي بزرگي وجود داشتند كه دادن حواله، تمسك، برات و نيز گرفتن ربح معمول بود. معابد اين شهر در حدود 200 سال قبل از ميلاد مسيح به عمليات بانكي محدود مبادرت مي‏‌‏ورزيدند و در مقابل وثيقه گرفتن اموال غير‏‌‏منقول، به مردم پول قرض مي‏‌‏دادند.
‏ ‏در كشور يونان علاوه بر بانكهاي خصوصي برخي از معابد هم به كار صرافي اشتغال داشتند. سپرده‏‌‏هاي مردم را پذيرفته و به اشخاص يا شهرها وام اعطا مي‏‌‏كردند.
‏56
‏از جمله اين معابد، معبد دلفي در شهر افسن بوده كه به علت جنگهاي مداوم داخلي، این شهر مطمئن‏‌‏ترين محل براي نگهداري و حفاظت از اموال گرانبها و پر ارزش بشمار مي‏‌‏رفت‏.
‏در رم باستان نيز بانكداري وجود داشت. عمليات بانكي بانكداران رومي از بيشتر جهات شبيه به عمليات بانكي كنوني بود كه شامل افتتاح حساب‏‌‏جاري و مدت‏‌‏دار به نفع افراد، پرداخت بهره به سپرده‏‌‏هاي مدت‏‌‏دار، صدور بروات تجارتي، داد‏ن قرضه بانكي با بهره‏‌‏هاي متفاوت‏، رهن و صدور اعتبارنامه تجارتي و غيره‏ بود‏.
‏در چين نيز در حدود قرن ششم قبل از ميلاد بانكداري رواج داشت. اختراع كاغذ در چين در رواج و گسترش بانكداري اهميت فوق العاده‏‌‏اي داشت زيرا اين كشف كاغذ بود كه ‏براي اولين بار تهيه اسناد بانكي‏، تنظيم محاسبات و نگهداري و نقل و انتقال اسناد را به صورتي ارزان و ساده مقدور ساخت.
‏در قرون وسطي (قرن 5 تا 15 ميلادي) بانكداري و تجارت به مفهوم آنچه در يونان و رم وجود داشت، عملآ از بين رفت. از آنجا كه مسيحيت ربا را تحريم كرده بود، در قرون وسطي بيشتر فعاليت بانكداري توسط يهوديان اروپا صورت مي‏‌‏گرفت اما با آغاز رنسانس، مسيحيان نيز بانكداري ربوي را پذيرفته و بدين ترتيب بانكداري از توسعة خاصي برخوردار شد.
‏دورة جديد (قرن پانزدهم به بعد) با پيشرفت تدريجي تجارت و داد و‏ ‏ستد در سواحل درياي مديترانه، بخصوص در شهرها و نيز فلورانس شروع شد. با كشف آمريكا و راههاي جديد و استقرار روابط بازرگاني بين شرق و غرب‏،‏ ‏بتدریج‏ دامنه فعاليت بانكي از سواحل درياي مديترانه به كشورهاي سواحل اقيانوس اطلس مانند: فرانسه، اسپانيا، پرتقال و انگليس گسترش پيدا كرد. در اين دوره، با ورود طلا و نقره فراوان از آمريكا و آثار پولي آن در كشورهاي مختلف اروپايي از يك طرف و رفع ممنوعيت دريافت بهره در آئين مسيح با فتواي جان كالون رهبر پروتستانها از طرف ديگر به ازدياد فعاليتهاي بانكي و تكامل آن كمك بسياري نمود.
‏3‏–‏1-‏2 ‏تاريخچه بانكداري در ایران‏
‏در ايران قبل از دورة هخامنشي، صرافي به صورت كاملاًً ابتدايي وجود داشت ولي موبدان و شاهزادگان انحصار آن را در دست داشتند. دوره ساسانيان دوره رونق و توسعه صرافي بود. در اين دوران براي ارسال پول از شهري به شهر ديگر از برات استفاده مي‏‌‏شد‏. حتي واژه چك نيز از زبان پهلوي‏ نشاًت گرفته است و در عهد ساسانيان نيز به كار مي‏‌‏رفت. بعدها به دليل رعايت ‏موازين اسلامي در خصوص تحريم ربا‏، فعاليتهاي صرافي دچار محدوديت گرديد. در اواخر قرن نوزدهم توسعه امور تجارت و روابط تجارتي بين
‏57
‏‌‏المللي موجب شد تا صرافان نتوانند جوابگوي كامل نيازها باشند و لزوم تاًسيس يك بانك مدرن در ايران احساس مي‏‌‏شد.
‏بانكداري مدرن سابقه طولاني در ايران ندارد. نخستين بانك در ايران، بانك جديد خاور (شرق) . New Oriented Bank.
‏ بود كه در سال 126‏6 شمسي در تهران آغاز به كار كرد‏. اين بانك يك مؤسسه انگليسي و مركز آن در لندن و حوزه عملياتي آن مناطق جنوبي آسيا بود. اين بانك نقطه ابتداي عمليات بانكي مدرن در ايران به حساب مي‏‌‏آيد. پس از اين بانك، بانكهاي ديگري نيز در ايران تأسيس شدند كه همة آنها يا بانكهاي خارجي و يا مؤسسات كوچك ايراني بودند. از جمله بانك شاهي . Imperial Bank Of Persia
‏كه به موجب قرارداد رويتر در سال 1889 ميلادي در ايران تاًسيس شد. همچنين بانك استقراضي روس، بانك روس و ايران و بانك عثماني از جمله بانكهاي خارجي بودند كه در ايران شروع به فعاليت نمودند. بطوركلي مشخصات اين دوره از بانكداري ايران عبارت است از: بناي اوليه بانك به صورت شركت سهامي، داير كردن حساب جاري و معمول شدن چك، نگهداري حساب سپرده ثابت با مدتهاي مختلف و پرداخت سود به آن و صدور اسكناس.
‏در تاريخ 14 ارديبهشت 1306 لايحه مربوط به تش‏كيل بانك ملي از تصويب مجلس گذشت‏. براي بانك ملي عمليات زير لحاظ ‏ش‏ده بود:
‏قب‏ول حساب جاري يا حساب سپرده ثابت، تنزيل اوراق و اسناد تجاري‏، خريد و فروش ارز و سهام، قبول بروات براي وصول، خريد‏ ‏و فروش كالا و اعطاي‏ اعتبار‏ در مقابل وثيقه.
‏ ‏بعد از سال 1311 كه حق نشر اسكناس به بانك ملي واگذار گرديد، بانك ملي از فرم يك بانك بازرگاني خارج شده و به عنوان يك بانك ناشر اسكناس نيز به انجام وظيفه پرداخت. اولين قانون بانكداري كشور نيز در سال 1334 به تصويب كميسيونهاي مشترك مجلس شوراي ملي و مجلس سنا رسيد و براي اولين بار مقررات خاصي براي تشكيل‏ بانك و عمليات بانكداري اجرا شد‏. بعد از تشكيل بانك‏‌‏ ‏مركزي به موجب قانون پولي و بانكي كشور مصوب هفتم خرداد 1339 و محول گرديدن حق نشر‏‌‏اسكناس به آن، بانك‏‌‏ملي به صورت يك بانك بازرگاني صرف درآمد.
‏ ‏پس از انقلاب‏ ‏‌‏اسلامي‏، شوراي انقلاب كه نهاد قانونگذاري كشور بود، در تاريخ هفتم خرداد 1358 لايحه‏‌‏اي را به تصويب رساند كه نظام بانكي كشور را ملي اعلام كرد‏. طبق اين لايحه 28 بانك‏، 16 شركت پس‏‌‏انداز و وام‏‌‏ ‏مسكن و 2 شركت سرمايه‏‌‏گذاري، ملي اعلام شدند و مالكيت آنها از بخش خصوصي سلب و به دولت واگذار گرديد. از 28 بانك مذكور، 13 بانك، سرمايه مختلط ايراني و خارجي داشتند و 15 بانك ديگر متعلق به بخش خصوصي ايران يودند. علاوه بر اين طبق لايحه قانوني اداره امور بانكها مصوب 3/7/1358 شوراي انقلاب، كليه بانكهاي كشور اعم از بانكهاي تخصصي، تجاري و بانكهاي