تحقیق تاریخچه ایتنرنت

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 5 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

1
‏تاریخچه‏ ایتنرنت
‏افتتاح پروژه ‏اسپوتنیک ‏توسط ‏اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ‏زنگ خطر را برای ‏ایالات متحده ‏به صدا درآورد تا با تأسیس ‏آرپا ‏یا موسسه پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته در سال ‏۱۹۵۸ (‏میلادی) ‏پیشروی در زمینه فناوری را بازیابد.[‏۱][‏۲] ‏آرپا اداره فناوری پردازش اطلاعات (IPTO) ‏را تاسیس نمود تا پروژه SAGE ‏راکه برای اولین بار سامانه‌های ‏رادار ‏سراسر کشور را با هم شبکه کرده بود پیشتر برد. هدف IPTO ‏دست یافتن به راههایی برای پاسخ به نگرانی ارتش امریکا در باره فابلیت مقاومت شیکه‌های ارتباطیشان را پاسخ دهد، و به عنوان اولین اقدام رایانه هایشان را در ‏پنتاگون‏، کوه چاین و دفتر مرکزی فرماندهی راهبردی هوایی (SAC) ‏را به یکدیگر متصل سازد.جی.سی.آر لیکلایدر که از ترویج کنندگان شبکه جهانی بود به مدیریت IPTO ‏رسید.لیکلایدر در سال ‏۱۹۵۰ (‏میلادی) ‏پس از علاقه مند شدن به ‏فناوری اطلاعات ‏از آزمایشگاه روانشناسی صدا در ‏دانشگاه هاروارد ‏به ‏ام آی تی ‏رفت. در ام آی تی او در کمیته‌ای مشغول به خدمت شد که آزمایشگاه لینکلن را تاسیس کرد و بر روی پروژه SAGE ‏کار می‌کرد. در سال ‏۱۹۵۷ (‏میلادی) ‏او نایب رئیس شرکت بی بی ان (BBN) ‏شد. در آنجا بود که اولین محصول PDP-‏۱ ‏را خرید و نخستین نمایش عمومی ‏اشتراک زمانی ‏را هدایت نمود.
‏در IPTO ‏جانشین لیکلایدر ایوان ساترلند، در سال ‏۱۹۶۵ (‏میلادی)‏، لارنس رابرتس را بر آن گماشت که پروژه‌ای را برای ایجاد یک شبکه آغاز نماید و رابرتس پایه این فناوری را کار پل باران نهاد.[‏۳] ‏پل باران مطالعه جامعی را برای ‏نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا ‏منتشر کرده بود که در آن پیشنهاد داده بود که برای دستیابی به استحکام و مقاومت در برابر حوادث از ‏راه‌گزینی بسته کوچک ‏استفاده شود. رابرتس در آزمایشگاه لینکلن ام آی تی کار کرده بود که هدف اولیه از تاسیس آن، پروژه SAGE ‏بود. لئونارد کلینراک استاد ‏دانشگاه کالیفرنیا ‏تئوریهای زیربنایی شبکه‌های بسته را در سال ‏۱۹۶۲ (‏میلادی
2
) ‏و ‏مسیریابی سلسله مراتبی ‏را در سال ‏۱۹۶۷ (‏میلادی) ‏ارائه کرده بود، مفاهیمی که زمینه ساز گسترش اینترنت به شکل امروزی آن شدند.
‏جانشین ساترلند، رابرت تیلور، رابرتس را قانع نمود که موفقیت‌های اولیه اش در زمینه ‏راه‌گزینی بسته کوچک ‏را گسترش دهد و بیاید و دانشمند ارشد IPTO ‏شود.در آنجا رابرتس گزارشی با نام "شبکه‌های رایانه‌ای منابع مشترک" به تیلور داد، که در ژوئیه ‏۱۹۶۸ (‏میلادی) ‏م.رد تایید او قرار گرفت و زمینه ساز آغاز کار آرپانت در سال بعد شد. پس از کار فراوان، سرانجام در ۲۹ اکتبر ۱۹۶۹ دو گره اول آنچه که بعدها آرپانت شد به هم متصل شدند.این اتصال بین مرکز سنجش شبکه کلینراک در دانشکده مهندسی و علوم کاربردی UCLA ‏و سامانه NLS ‏داگلاس انگلبرت ‏در موسسه تحقیقاتی SRI International ‏در پارک منلو در کالیفرنیا برقرار شد. سومین مکان در آرپانت مرکز ریاضیات تعاملی Culler-Fried ‏در ‏دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا ‏بود و چهارمی دپارتمان گرافیک ‏دانشگاه یوتا ‏بود. تا پایان سال ‏۱۹۷۹ (‏میلادی) ‏پانزده مکان مختلف به آرپانت جوان پیوسته بودند که پیام آور رشدی سریع بود. آرپانت تنها یکی از اجداد اینترنت امروزی بود. در تلاشی جداگانه، دونالد دیویز نیز، در آزمایشگاه ملی فیزیک انگلیس مفهوم ‏راه‌گزینی بسته کوچک ‏را کشف کرده بود. اونخستین بار آن را در ‏۱۹۶۵ (‏میلادی) ‏مطرح نمود. کلمات بسته و راهگزینی بسته در واقع توسط او ابداع شدند و بعدها توسط استانداردها پذیرفته و به کار گرفته شدند. دیویز همچنین یک شبکه ‏راهگزینی بسته به نام Mark I ‏در سال ‏۱۹۷۰ (‏میلادی) ‏درانگلستان ساخته بود.[‏۴] ‏به دنبال نمایش موفق راهگزینی بسته در آرپانت(ARPANET)‏؛ در سال ‏۱۹۷۸‏، اداره پست بریتانیا، Telenet‏، DATAPAC‏وTRANSPAC ‏با یکدیگر همکاری را برای بوجود آوردن نخستین سرویس شبکه راهگزینی بسته خود آغاز نمودند. در بریتانیا این شبکه به نام ‏سرویس بین المللی راهگزینی بسته (‏به ‏انگلیسی: International Packet Switched Service) ‏خوانده می‌شد. مجموعه شبکه‌های X.‏۲۵ ‏از اروپا و آمریکا گسترش یافت و تا سال ۱۹۸۱ کانادا، هنگ کنگ و استرالیا ر در بر گرفته بود.استانداردهای راهگزینی بسته X.‏۲۵ ‏را "کميته مشاوره بين المللی تلگراف و تلفن
3
(CCITT)" - ‏که امروزه به نام ITU-T ‏خوانده می‌شود- حول و حوش سال ۱۹۷۶ تدوین نمود. X.‏۲۵ ‏از پروتکلهای TCP/IP ‏مستقل بود. این پروتکلها حاصل کار تجربی DARPA ‏در آرپانت، شبکه رادیویی بسته و شبکه ماهواره‌ای بسته بودند.
‏آرپانت اولیه بر روی ‏برنامه کنترل شبکه(NCP) (‏به ‏انگلیسی: Network Control Program) ‏کارمی کرد، استانداردی که در دسامبر ۱۹۷۰ توسط تیمی به نام "گروه کاری شبکه(NWG)" ‏به مدیریت ‏استیو کراکر (‏به ‏انگلیسی: Steve Crocker) ‏طراحی و پیاده سازی شد. برای پاسخگویی به رشد سریع شبکه که مرتبا مکانهای بیشتری بدان متصل می‌شد، ‏وینتون سرف (‏به ‏انگلیسی: Vinton Cerf) ‏و ‏باب کان (‏به ‏انگلیسی: Bob Kahn) ‏اولین توصیف پروتکلهای TCP ‏را که امروزه به گستردگی استفاده می‌شوند در خلال سال ۱۹۷۳ ارائه دادند و در مه ۱۹۷۴ مقاله‌ای در این باب منتشر نمودند. ‏به کاربردن واژه اینترنت برای توصیف یک ‏شبکه TCP/IP ‏یکتای جهانی از دسامبر ۱۹۷۴ با انتشار RFC ‏۶۷۵ ‏آغاز ‏شد.این RFC ‏اولین توصیف کامل مشخصات TCP ‏بود که توسط وینتون سرف، یوگن دالال و کارل سانشاین در آن زمان در ‏دانشکاه استانفورد ‏نوشته شد. در خلال نه سال یعدی کار تا آنجا پیش رفت که پروتکلها تصحیح شدندو بر روی بسیاری از سیستم‌های عامل پیاده سازی شدند.اولین شبکه برپایه ‏بسته پروتکل اینترنت(TCP/IP) ‏از اول ژانویه ۱۹۸۳ وقتی که همه ایستگاههای متصل به آرپا پروتکلهای قدیمی NCP ‏را با TCP/IP ‏جایگزین کردند، شروع به کار نمود. در سال ۱۹۸۵ ‏بنیاد ملی علوم آمریکا(NFS) ‏ماموریت ساخت NFSNET- ‏یک ستون فقرات (Network Backbone) ‏دانشگاهی با سرعت ۵۶ ‏کیلوبیت بر ثانیه(Kbps) - ‏با استفاده از رایانه‌های "‏مسیریاب فازبال" (‏به ‏انگلیسی: Fuzzball router) ‏را به مخترع این رایانه‌ها، ‏دیوید ال. میلز (‏به ‏انگلیسی: David L. Mills) ‏سپرد. یک سال بعد NFS ‏تبدیل به شبکه پرسرعت تر ۱‏٫‏۵‏ ‏مگابیت بر ثانیه ( Mbps) ‏را نیز پشتیبانی می‌کرد. دنیس جنینگ، مسئول برنامه ابرکامپیدتردرNFS ‏تصمیمی کلیدی در مورد استفاده از پروتکلهای TCP/IP ‏ارائه شده توسط DARPA ‏گرفت. گشایش شبکه به دنیای تجاری در سال ۱۹۸۸ آغاز شد.شورای شبکه بندی فدرال ایالات متحده در آن سال با اتصال
4
NFSNET ‏به سامانه تجاری ‏پست MCI ‏موافقت نمودو این اتصال در تابستان ۱۹۸۹ برقرارشد. سایر خدمات پست الکترونیکی تجاری(مانند OnTyme,Compuserve,Telemail ) ‏نیز به زودی متصل شدند. در آن سال سه ارائه دهنده سرویس اینترنت(ISP) ‏بوجود آمدند : UUNET, PSINet, CERFNET . ‏شبکه‌های جدای مهمی که دروازه‌هایی به سوی اینترنت (که خود بعدا جزئی از آن شدند)می گشودند عبارت بودند از : ‏یوزنت, BITNET ‏بسیاری از شبکه‌های متنوع تجاری و آموزشی دیگر همچون Telenet, Tymnet, Compuserve ‏و JANET ‏نیز به اینترنت در حال رشد پیوستند. Telenet - ‏که بعدها Sprintnet ‏نامیده شد - یک شبکه رایانه‌ای ملی خصوصی بود که از ۱۹۷۰ کار خود را آغاز کرده بود و امکان ‏دسترسی با شماره‌گیری (‏به ‏انگلیسی: Dial-up Access) ‏را به صورت رایگان در شهرهایی در سراسر امریکا فراهم ساخته بود.این شبکه سرانجام در دهه ۱۹۸۰، با محبوبیت روزافزون TCP/IP ‏به سایرین متصل شد. ‏فابلیت TCP/IP ‏برای کار با هر نوع شبکه ارتباطی از پیش موجود، سبب رشد آسانتر آن می‌گشت؛ اگر چه که رشد سریع اینترنت در وهله اول ناشی از در دسترس بودن مسبریابهای استاندارد تجاری از طرف بسیاری از شرکتها، در دسترس بودن تجهیزات تجاری ‏اترنت(‏به ‏انگلیسی: Ethernet) ‏برای ساخت شبکه‌های محلی و پیاده سازیهای گسترده و استانداردسازی TCP/IP ‏در ‏یونیکس]](‏به ‏انگلیسی: Unix) ‏و بسیاری سیستم عاملهای دیگر بود.
‏اگرچه بسیاری از کاربردها و رهنمودهایی که اینترنت را ممکن ساخت به مدت تقریبا دو دهه وجو داشتند، امااین شبکه تا دهه ۱۹۹۰ هنوز چهره‌ای همگانی نداشت. در ششم آگوست ۱۹۹۱، ‏سرن - ‏سازمان اروپایی پژوهش در باره ذرات - پروژه ‏وب جهان گستر(World Wide Web) ‏را به اطلاع عموم رساند. وب توسط دانشمندی انگلیسی به نام ‏سر تیم برنرز لی(‏به ‏انگلیسی: Sir Tim Berners-Lee) ‏در سال ۱۹۸۹ اختراع شد.یکی از ‏مرورگرهای وب ‏محبوب اولیه ViolaWWW ‏بود که از روی ‏هایپرکارت ‏الگوبرداری شده بود و از ‏سامانه پنجره ایکس(‏به ‏انگلیسی: X Window System) ‏استفاده می‌کرد. سرانجام این مرورگر جای خود را در محبوبیت به مرورگر‏موزاییک (‏به