تحقیق بیوشیمی 7 ص

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 6 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏واحد گرگان
‏عنوان:
‏بيوشيمي
‏مولکولهایی‏ ‏ که‏ ‏ توسط ‏ ‏سلولهای‏ ‏ زنده‏ ‏ ساخته‏ ‏ می شوند‏ ‏ اغلب‏ ‏ مولکول های‏ ‏ درشتی‏ ‏ هستند‏ ‏ که به علت ایفای‏ ‏ ‏نقش‏
‏بیولوژیکی به آنها بیو ‏پلیمر می گویند مانند: پروتئینها.
‏پروتئینها بیو پلیمرهایی هستند که واحد سازنده ی ‏ ‏مولکول ‏ ‏آنها‏ ‏ اس‏ی‏دهای آمینه است. از نظر شیمیایی ‏ ‏اسیدهای‏ ‏ آمینه
‏ترکیبات آلی هستند که در ساختمان آنها حداقل یک عامل کربوکسیل‏ ‏ و یک‏ ‏ عامل آمین‏ ‏ ‏وجود‏ ‏ دارد. اگرعامل ‏آ‏مین‏ ‏ ‏و
‏کربوکسیل بر روی اولین کربن مولکول قرار گرفته‏ ‏ باشند، آنها را آلفا‏ ‏ ‏آمینو اسید‏ ‏ می گویند. از هیدرولیز‏ ‏پروتئینهای‏
‏بدن حدود 21 اسید آمینه مختلف به دست می آید که همه‏ ‏از نوع‏ ‏آلفا‏ ‏هستند.
‏یونیزاسیون اسیدهای آمینه:
‏هر ماده ای که یونیزه شود و پروتون ( H‏ ) آزاد کند، اسی‏د ‏ است و اگر پروتون بگیرد، باز است. در‏ ‏مایعات ب‏دن عامل‏
‏ کربوکسیل اسیدهای آمینه ‏با از دادن پروتون به صورت یون ( -Coo‏ ) و عامل آمین‏ ‏آنها با گرفتن پروتون‏ ‏به‏ صورت ‏
‏یون ( -NH‏ ) در می آیند.
‏در مجاورت اسیدهای قوی فرم دو یونی اسید آمینه به ه‏م‏ می خورد‏ ‏ و‏ ‏ با‏ ‏ جذب‏ ‏ پروتون‏ ‏ بار مثبت‏ ‏ به‏ ‏ خود‏ ‏ ‏می گیرد‏ ‏
‏( کاتیون می شود) ولی در مجاورت بازهای قوی با‏ ‏ دادن‏ ‏ پ‏ر‏وتون بار منفی‏ ‏ به ‏ ‏خود‏ ‏ می گیرد (آنیون می شود)‏.‏ ‏ ‏پس‏ ‏
‏اسیدهای آمینه در PH‏های بالا بار منفی و در PH‏ های پایین بار مثبت دارند ‏ ‏و‏ ‏در هر کدام‏ ‏ از این ‏ ‏دو‏ ‏ حالت‏ ‏ ‏اگر در ‏
‏مدا‏ر‏ الکتریکی قرار گیرند بر حسب باری که دارند به طرف یکی‏ ‏از قطبها کشیده می شوند. هراسید آمینه فقط در PH‏
‏معینی به یک اندازه بار مثبت و بار منفی دارد و‏ ‏در مجموع از نظر الکتریکی خنثی است که به آن PH‏ ‏ایزو الکتریک‏ ‏
‏می گویند. اسیدهای آمینه در PH‏ ‏ایزوالکتریک به سمت هیچیک از قطبهای الکتریکی کشی‏د‏ه نمیشوند و دارای‏ کمترین
‏درجه ی حلالیت ‏هستند.‏
‏ایزومری در اسیدهای آمینه:
‏به استثنای گلسسین، تمام اسیدهای آمینه ‏ ‏حداقل ‏ ‏یک‏ ‏ کربن‏ ‏ نا قرینه‏ ‏ در ساختمان‏ ‏ خود‏ ‏ دارند ‏ ‏و‏ ‏ بر نور پلاریزه‏ ‏ اثر
‏می گذارند. اسید آمینه هایی که نور پلاریزه را به راست منحرف می کنند با علامت (+) و آنهای که نور پلاریزه را به
‏چپ منحرف می کنند با علامت ( - ) مشخص می شوند.
‏اسیدهای آمینه ضروری:
‏اسید آمینه هایی که بدن قادر به ساختن آنها نیست و لازم است از طریق رژیم غذایی وارد بد‏ن‏ ‏ شوند،‏ 9 عدد هستند ‏ ‏که
‏به آنها اسید آمینه های ضروری می گویند. اسید آمینه هایی که به وسیله بدن ساخته می شوند و لازم نیست که ‏ ‏حتما‏ ‏ از
‏طر‏یق مواد غذایی به بدن برسند‏ 11 عدد هستند که به آنها اسید آمینه های ضروری می گویند.
‏در میان اسیدهای آمینه آرژنین و هیستیدین در دوران کودکی از اسید آمینه های ضروری به شمارمی روند ولی بعد از
‏سن بلوغ در بدن ساخته می شوند.
‏پروتئین ها:
‏نام پروتئین از کلمه یونانی ( proteios‏ ) به معنی مهمترین گرفته شده است. در واقع پروتئینها مهمترین دسته ‏ ‏از مواد
‏بیوشیمیایی بدن جانداران هستند. پروتئینها از اتصال اسیدهای آمینه به وسیله پیوند‏ ‏پپتیدی‏ ‏ به یکدیگر تشکیل می شوند.
‏پیوند پپتیدی از اتصال گروه کربوکسیل یک اسد آمینه با گروه اسید آمینه دیگر به وجود‏ ‏ می آید. اگر دو اسید‏ ‏ آمینه‏ ‏ با
‏یکدیگر پیوند پپتیدی تشکیل دهند ‏ترکیب به دست آمده را دی پپتید و چنانچه تعداد اسیدهای آمینه‏ ‏ از 2 تا 10 عدد‏ ‏ باشد
‏ترکیب حاصل را الیگوپپتید می نامند و اگر تعداد اسیدها از 10 تا 50 باشد ترکیب را پلی پپتید می گویند. ترکیباتی‏ ‏ که
‏تعداد اسید آمینه های آن از 50 بیشتر و وزن مولکولی آنها از 5000 تجاوز کند‏ ‏ اصطلاحا ‏ ‏پروتئین‏ ‏ نامیده‏ ‏ می شوند.
‏در تشکیل پیوندهای پپتیدی ریشه ( R‏ ) اسیدهای‏ ‏ آمینه‏ ‏ دخالت‏ ‏ ندارد‏ ‏ و‏ ‏ فقط ‏ ‏کربن‏ ‏ و عوامل ‏ ‏کربوکسیل ‏ ‏و آمین‏ ‏ از
‏اسیدهای آمینه شرکت می کنند و این باعث می شود که تمام پروتئینها استخوان‏ ‏ بندی ‏ ‏مشابهی ‏ ‏داشته‏ ‏ باشند‏ ‏ که‏ ‏ به‏ ‏ آن
‏( Backbone‏ ) می گویند.هر زنجیر پپتیدی شامل یک ‏ ‏عامل آلفا- آمین‏ ‏ آزاد ( NH ‏-) و یک ‏ ‏عامل ‏ ‏آلفا- کربوکسیل
‏آزاد ( CooH‏- ) است که متعلق به اولین و آخرین اسید آمینه های زنجیر هستند.
‏ساختمان پروتئین ها:
‏اختلاف پروتئینها با‏ ‏ یکدیگر در تعداد‏ ‏ اسیدهای‏ ‏ آمینه، نوع‏ ‏ اسیدهای‏ ‏ آمینه‏ ‏ و‏ ‏ ترتیب‏ ‏ قرار گرفتن‏ ‏ آنها‏ ‏ در ساختمان
‏پروتئینی است. ‏تعداد اسیدهای آمینه و ترتیب قرارگرفتن آنها برای هرپروتئین ثابت ومخصوص است. همین مشخصات
‏سبب می شود که هر پروتئین ساختمان فضایی خاصی داشته و به صورت یکی از جهار نوع ساختمان زیر باشد.
‏ساختمان اول: به هم پیوستن اسیدهای آمینه و تشکیل زنجیره ی پلی پپتیدی را‏ ‏ ساختمان‏ ‏ اول ‏ ‏پروتئین‏ ‏ می نامند. مانند
‏انسولین که هورمون تنظیم کننده قند خون است‏ ‏ و از دو زنجیره ی‏ ‏ پلی پپتیدی B‏ و A‏ ساخته شده است. زنجیره ی A‏
‏از اتصا ل 21 اسید آمینه و زنجیره ی B‏ از اتصا ل 30 اسید آمینه تشکیل یافته است. این دو زنجیره به وسیله دو پیوند
‏دی سولفید (-S-S- ‏ ) به یکدیگر متصل هستند.
‏ساختمان دوم: در ساختمان دوم، زنجیره ی ‏ ‏پلی پپتیدی ‏ ‏حول‏ ‏ یک‏ ‏ محور فرضی‏ ‏ چرخش‏ ‏ نموده‏ ‏ و ساختمان‏ ‏ فضایی
‏مارپیچ ( Helix‏ ) پیدا می کند. پیوندهای هیدروژنی که بین عامل - C –‏ از یک پیوند پپتیدی و - N –‏ از پیوند‏ ‏ پپتیدی
‏دیگر تشکیل می شوند سبب ایجاد و استحکام ساختمان دوم می گردند.‏ کلاژن که ترکیب اصلی بافت پیوندی است و در
‏پوست، تاندونها، مفاصل و قرینه چشم یافت می شود دارای ساختمان دوم است.
‏ساختمان سوم: طویل شدن‏ ‏ زنجیر پپتیدی‏ ‏ و‏ ‏ وجود‏ ‏ اسید آمینه‏ ‏ پرولین ‏ ‏سبب ‏ ‏خمیدگیهایی ‏ ‏در زنجیر می شود‏ ‏ که‏ ‏ در
‏مجموع پروتئین ساختمان کروی ( گلبولر) به خود می گیرد. خمیدگی‏ ‏ در قسمتهای ‏ ‏مختلف ‏ ‏یک‏ ‏ زنجیر سبب ‏ ‏نزدیک
‏شدن گروههای جانبی ( R‏ ) و تشکیل پیوندهای ‏ ‏ضعیف‏ ‏ یونی، هیدروژنی، هیدروفوبی ‏ ‏و‏ ‏ پیوند کووالانت دی سولفید
‏می شود و به ساختمان سوم پروتئین پایداری بیشتر می دهد. میوگلوبین که پروتئین رنگی با حلقه هم Heme‏ است ‏ ‏و
‏انتقال اکسیژن در عضلات پستانداران را بر عهده دارد از یک زنجیره پپتیدی با ساختمان سوم تشکیل یافته است.
‏ساختمان چهارم:‏ هنگامی که‏ ‏ دو‏ ‏ یا‏ ‏ چند‏ ‏ زنجیره ی‏ ‏ پلی پپتیدی‏ ‏ با‏ ‏ ساختمان‏ ‏ سوم ( گلبولر) به‏ ‏ یکدیگر متصل ‏ ‏شوند
‏مولکول پروتئین ساختمان فضایی نوینی به خود می گیرد که به آن ساختمان چهارم پروتئین می گویند. مانند هموگلوبین
‏که از چهار زنجیره ی پلی پپتیدی تشکیل یافته است.
‏طبقه بندی پروتئین ها:
‏پروتئینهای ساده:‏ پروتئینهای ساده از زنجیره های ‏پلی پپتیدی تشکیل ‏ ‏یافته اند و از هیدرولیز آنها ( به وسیله اسیدها و
‏آنزیم ها ) فقط انواع اسیدهای آمینه حاصل می شود و به چند دسته زیر تقسیم می شود‏:
‏1- آلبومین ها:‏ محلول در آب هستند، نسبت به سایر پروتئین ها سبک ترند. از مهمترین آنها‏ ‏ می توان‏ ‏ آلبومین‏ ‏ سرم،
‏لاکتوآلبومین ( آلبومین شیر)‏ ‏ و اواآلبومین ( آلبومین تخم مرغ ) را نام ‏ ‏برد.‏ آلبومین سرم ‏ ‏در کبد‏ ‏ سنتز می شود. انتقال
‏مواد بیو شیمیایی مخصوصا اسیدهای چرب را در خون به عهده دارد.
‏2- گلبولین ها:‏ ‏در محلولهای نمکی رقیق حل می شوند. از نظر وزن مولکولی نسبتا‏ ‏ سنگین ‏ ‏هستند. از مهمترین‏ ‏ آنها
‏گلبولین های سرم هستند که اغلب آنها در مغز استخوان ساخته می شوند و به دسته a‏ و B‏ و y‏ تقسیم می شوند.
‏
‏3- هیستون ها:‏ ‏در آب محلول هستند. در اثر حرارت منعقد نمی شوند. در زنجیر پلی پپتیدی آنها تعداد‏ ‏ اسیدهای ‏ ‏آمینه
‏بازی ( لیزین و آرژینین ) زیاد است بنابراین خاصیت بازی دارند. این پروتئینها در هسته سلول ‏ ‏یافت‏ ‏ می شوند‏ ‏ و بار
‏مثبت آنها باعث می شود که به اسیدهای نوکلئیک ( DNA‏ ) متصل شوند.
‏4- پروتامین ها:‏ ‏در آب حل می شوند. با حرارت منعقد نمی شوند. مانند هیستون ها خاصیت بازی دارند و با اسیدهای
‏نوکلئیک ترکیب شده، نوکلئوپروتین تولید می نمایند.
‏5- فیبرینوژن:‏ ‏یکی از مهمترین پروتئینهای ساده است‏ ‏ که ‏ ‏نقش‏ ‏ مهمی ‏ ‏در انعقاد‏ ‏ خون ‏ ‏ایفا ‏ ‏می کند. پلاسمای‏ ‏ خون
‏فیبرینوژن دارد ولی سرم فاقد آن است.
‏6- اسکلروپروتئینها:‏ در تمام ‏ ‏حلالهای‏ ‏ خنثی ‏ ‏و اسید ‏ ‏و بازهای‏ ‏ رقیق ‏ ‏نامحلولند‏ ‏ مانند‏ ‏ کلاژن‏ ‏ که‏ ‏ در زیر پوست،
‏غضروفها و قرنیه چشم یافت می شود و ساختمان رشته ای محکمی دارد و کراتین ( Keratin‏ )‏ ‏ که ‏ ‏در مو و ناخن‏ ‏ و
‏پشم وجود دارد.‏