تحقیق ترجمه ديابت فعال كردن جهش‌ها در ژني كه kir6 2 زير گروه مسير ـ پتاسيم حساس به ATP 18 ص

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 26 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏فعال كردن جهش‏‌‏ها در ژني كه kir6.2‏ زير گروه مسير ـ پتاسيم حساس به ATP‏ و ديابت دوره‏‌‏ي ‏نوزادي را كدگذاري مي‏‌‏كند و به رمز درمي‏‌‏آورد
‏چكيده
‏پيشينه تحقيق
‏بيماران ديابتي دوره نوزادي معمولاً در 3 ماهه اول زندگي داراي چنين عارضه‏‌‏اي مي‏‌‏شوند و نيازمند به درمان اسنولين دارند. در بيشترم موارد، دليل ناشناخته‏‌‏اي مي‏‌‏باشد. از آنجا كه مسيرهاي پتاسيم حساس به ATP‏ (kATP‏) در ميان ترشح انسولين تحريك شده بوسيله گلوكز از طريق سلول‏‌‏هاي بتاي وابسته به لوزالمعده قرار دارد، ما فرض مي‏‌‏كنيم كه فعال كردن جهش‏‌‏ها در ژني كه زيرگوره kir6.2‏ اين مسير را كدگذاري مي‏‌‏كند، باعث ديابت‏‌‏هاي دوره‏‌‏ي نوزادي مي‏‌‏شود.
‏مواد و ‏روش‏‌‏ها
‏ما ژن kCNJII‏ را در 29 بيمار با ديابت‏‌‏هاي دوره‏‌‏ي نوزادي ثابت و دائمي ترتيب داديم. عكس‏‌‏العمل تراوش انسولين نسبت به گلوكاكن سياهرگي، گلوكز و تولبوتاميد در بيمارها و بيماراني ارزيابي شده كه داراي جهش‏‌‏هايي در ژن بودند.
‏نتايج
‏شش جهش دوتخمكي جديد در 10 نفر از اين 29 بيمار مشخص شد. در دو بيمار ديابت از نوع خانوادگي بود و در 8 نفر ديگر ديابت از جهش‏‌‏هاي خود به خودي بوجود آمد. ديابت
‏‌‏هاي دوره‏‌‏ي نوزاديشان بوسيله كتواسيداسيس ‏مشخص شد ‏يا اينكه بوسيله افزايش در قند خون مشخص شد و سپس با انسولين درمان شد. بيماران انسولين را در عكس‏‌‏العمل نسبت به گلوكز يا گلوكاگون ترشح نكردند، اما در عكس‏‌‏العمل نسبت به تولبوتامين انسولين ترشح كردند. 4 نفر از بيماران همچنين داراي تاخير پيشرفتي وضعيت ماهيچه‏‌‏اي بودند، 3 نفر از آنها صرع داشتند و داراي ويژگي‏‌‏هاي كژريخت خفيف بودند. زماني كه معمولترين جهش‏‌‏ها در kir6.2‏ ‏با دريافت كننده‏‌‏ي سولفونيلورياي 1 در اووسيت‏‌‏ها Xenopus laevis‏ نشان داده مي‏‌‏شود، توانايي ATP‏ براي سد كردن مسيرهاي kATP‏ ‏جهش يافته به طور زياد كاهش پيدا مي‏‌‏كند.
‏نتيجه‏‌‏گيري
‏جهش‏‌‏هاي فعال كننده هتروزيگوت در ژن كدگذار kir6.2‏ ‏باعث ديابت دوره‏‌‏ي نوزادي دائمي مي‏‌‏شود و همچنين ممكن است با تاخير پيشرفتي، ضعف ماهيچه‏‌‏ها و بيماري صرع همراه باشد. تعيين دلايل ژنتيكي ديابت‏‌‏هاي دوره‏‌‏ي نوزادي هميشتي و دائمي ممكن است درمان اين بيمارا‏ن را با سولفوني لوريا آسان كند. ديابت‏‌‏هاي دوره‏‌‏ي نوزادي ‏ممكن است به عنوان افزايش قند خون نياز به انسولين تعريف شود كه در سه ماهه اول دوره زندگي تشخيص داده مي‏‌‏شود. اين ممكن است موقتي باشد‏ (در مانگين 3 ماه از بين مي‏‌‏رود) يا اينكه ممكن است دائمي باشد كه نيازمند درمان با انسولين در طول زندگي باشد. پيشرفت اساسي در فهم ما از ديابت
‏‌‏هاي دوره‏‌‏ي نوزادي موقت مي‏‌‏باشد كه بيشتر موارد آن قابل استناد به يك ناهنجاري‏‌‏ در مناطق نقش‏‌‏پذير كروموزوم 6 مي‏‌‏باشد. ‏در بيشتر بيماران، دليل ديابت نوزادي دائمي ناشناخته مي‏‌‏باشد. جهش‏‌‏هاي هتروزيگوت تركيبي و هموزيگوت در ژن كدگذار گلوكوگيناز براي موارد معدودي تخمين زده مي‏‌‏شود.
‏ژن‏‌‏ها براي وضعيت‏‌‏هاي چند سيستمي و نادر كه شامل ديابت‏‌‏هاي نوزادي مي‏‌‏شود، شناخته و تعيين شده است. مسيرهاي پتاسيم حساس به ATP‏ (kATP‏) ‏نقش مركزي در ترشح انسولين متحرك شده بوسيله گلوكز ‏از سلول‏‌‏هاي بتاي وابسته به لوزالمعده بازي مي‏‌‏كند. ترشح انسولين بوسيله بسته شدن كانال‏‌‏ها شروع مي‏‌‏شود و بوسيله‏‌‏ي باز شدنشان منع مي‏‌‏شود (شكل 1). مسرهاي kATP‏ ‏سلول بتا پيچيدگي اكتامتريك را شكل‏‌‏گيري منفذي اصلاح كردن سولفوني لوريا تنظيمي زيرواحدهاي كانال پتاسيم ‏باطناً و 4 زيرواحد دريافت كنند مي‏‌‏باشد (SUR1‏). در دوره‏‌‏ي kir6.2‏ و SUR1‏ براي تنظيم متابوليكي صحيح كانال و مسير موردنياز مي‏‌‏باشد. ATP‏ ‏كانال و مسير را به وسيله اتصال به kir6.2‏ مي‏‌‏بندد و نوكلئوتيدهاي منيزيم ‏(Mg-ATP, Mg-ADP‏) فعاليت مسير را بوسيله فعل و انعال داخلي با SUR1‏ ‏تحريك مي‏‌‏كند. سولفوني لوريا ترشح انسولين را در ديابت نوع 2 بوسيله اتصال به SUR1‏ و بوسيله بستن كانال و مسيرهاي
kATP‏ ‏بوسيله يك مكانيزم غير مستقل از ATP‏ تحريك مي‏‌‏كند.
‏ما فرض مي‏‌‏كنيم كه فعال كردن جهش در ژن كدگذار زيرواحد kir6.2‏ مسير kATP‏ سلول بتا (kCNJII‏) ‏باعث ديابت‏‌‏هاي بوجود آمده از پدر و مادر مي‏‌‏شود، زيرا غيرفعال كردن جهش‏‌‏ها در اين ژن منجر به ترشح انسولين كنترل نشده و ازدياد انسولين مادرزادي مي‏‌‏شود. فنوتيپ‏‌‏هاي مقايسه‏‌‏اي ديابت‏‌‏هاي دوران نوزادي دائمي و ازدياد انسولين با فعال و غيرفعال كردن جهش‏‌‏ها به ترتيب از ژن كدگذار گلوكوكيناز ديده مي‏‌‏شود. حمايت قوي از اين نظريه و فرضيه به خاطر مشاهده‏‌‏اي مي‏‌‏باشد كه از موش‏‌‏هاي مهندس ژنتيك شده (ترانسژنيك) با مسيرهاي kATP‏ سلول بتا به دست آمده است كه اين داراي ديابت هاي دوره‏‌‏ي نوزادي عميق مي‏‌‏باشد. بنابراين ما فرض ژن كدگذار kir6.2‏را در بيماراني كه داراي ديابت‏‌‏هاي دوره‏‌‏ي نوزادي دائمي بودند يا در ديابت‏‌‏هاي بلوغي توارثي نوجوانان (MODY‏)، توالي داديم.
‏بيماران
‏ما DNA‏ي 29 پروباند را به ديابت‏‌‏هاي دوره نوزادي دائمي، از جمله بين‏‌‏المللي براي مجموعه ديابت‏‌‏هاي نادر نوجوانان و كودكان (ISPAD‏)، توالي داديم. بيماران در مجموعه براي مطالعه بين سپتامبر 2001 و اكتبر 2003 ثبت شدند. بيماران با ناهنجاري‏‌‏هايي در كروموزوم G24‏ جهش‏‌‏هايي در ژن كدگذار گلوكوناز، نارسايي لوزالمعده