دانلود مقاله مرگ مدرن
دسته بندي :
مقاله »
مقالات فارسی مختلف
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 87 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
تاريخ مرگ مدرن:
چالز جنكز، تاريخ نگار و منتقد معماري، ديگر نظريه پرداز مهم معماري پست مدرن است وي در سال 1977 كتابي به نام زبان معماري پست مدرن به رشته تحرير درآورد. با اين وجود كتاب، جنكز روند جديد را كه ونچوري در معماري آغاز نموده بود، نام گذاري كرد و گسترش داد.
جنكز در اين كتاب تاريخ دقيق مرگ معماري مدرن را 15 ژوئيه 1972، ساعت
23/3 بعدازظهر اعلام كرد، زماني كه مجموعه آپارتمانهاي مسكوني پروت ايگو در شهر سنت لوييس آمريكا توسط ديناميت منهدم شد. جنكز بيان مي كند كه اين مجموعه آپارتمانها نماد معماري مكعب شكل و بدون تزئينات مدرن بود و بسياري از اصول طراحي آن، منطبق با اصول مطرح شده در كنگره سيام (CIAM) بود. اما به دليل آن كه زبان انتزاعي مورد استفاده در طرح اين مجموعه مدرن با آنچه سياهپوستان ساكن و نسبتاً فقير اين مجموعه به عنوان خانه قلمداد مي كردند بيگانه بود، لذا انهدام و نيستي تنها راه چاره براي پايان دادن به رنج ساكنان اين ساختمان و خود ساختمان بود.
از جمله آثار مخرب كه اين مجموعه بر شهر داشت محل تجمع فساد منطقه شده بود كه خود اين مسئله نيز از عوامل تخريب و از بين بردن مجموعه محسوب مي شده بود.
بر طبق نظر جنكز معمار نبايد خود به تنهايي ساختمان را طراحي كند، آنچه در معماري مدرن مرسوم بود، بلكه بايد همكار و مشاور استفاده كنندگان باشد.
الگوي شكل ساختمان نبايد تنها در ذهن معمار باشد بلكه بايد آن چيزي باشد كه ساكنان آينده با آن انس و آشنائي دارند و مي توانند با آن ارتباط برقرار كنند.
در اين كتاب نيز جنكز همانند سلف خود ونچوري انتقاد اصلي را متوجه ميس وندرو خصوصاً طرح هاي مكعب شكل او براي موسسه تكنولوژي ايلي نويز (IIT) در آمريكا كرد، مجموعه اي از جعبه هاي زيباي مشابه كه فاقد هويت و نوع كاربري بودند.
معماري پست مدرن
از دهة شصت ميلادي، موضوع پست مدرن در معماري به صورت يك سبك مهم مطرح شد و انتقادات زيربنايي به انديشة منطق گرا و تكنومدار معماري مدرن وارد گرديد. آغازگر اين جنبش كسي نبود مگر يكي از شاگردان لويي كان به نام رابرت ونچوري.
و.ي در سال 1996 كتابي به نام پيچيدگي و تضاد در معماري به رشته تحرير درآورد. به گفته معلم سابقش، وينسنت اسكالي، «اين كتاب مهم ترين كتاب از سال 1923 – به سوي يك معماري نوين – لوكوربوزيه است».
در اين كتاب ونچوري اصول فلسفي و جهانبيني معماري مدرن را زير سؤال برد. وي بينش تكنومدار را رد كرد و به جاي آن خواهان توجه به خصوصيات انساني و يك معماري انسان مدار گرديد. در اين كتاب نقد ونچوري عمدتاً متوجه ميس ونده رواست، زيرا كه وي تا پايان عمر نماد معماري مدرن بود و از عقايد خود در دهه هاي 20 و 30 ميلادي هيچ گاه عدول نكرد.