دانلود مقاله درمورد 1 مهدی موعود word
دسته بندي :
مقاله »
مقالات فارسی مختلف
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 14 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
مقدمه :
عقیده به مهدی ازآغازاسلام دربین مسلمین شایع بوده است.رسول اکرم(ص) بارها ازان وجود شریف خبرمیداده وگاه بیگاه ازدولت مهدی وعلائم واثاراو گفتگومی کرده است.
شیعیان دیو یأس ناامیدی راازخویش رانده اندوبه عاقبت و سرنوشت بشرخوش بین هستند،مردم نیک وشایسته جهان راپیروز میدانند لاکن احکام وقوانین بشررابرای اصلاح و اداره جهان کافی نمی دانند... بلکه قوانین و دستورات اسلام راکه از منبع وحی سرچشمه گرفته ، برای تأمین سعادت بشر صالح میدانند . آنان عصر درخشانی را پیش بینی میکنند که بشر به حد کمال رسیده و زمام اداره جهان را به دست توانای امام معصومی میبندند که از هر گونه خطا و اشتباه در امان است.[داد گستر جهان،ص 18]
شیعه چگونه بوجود آمد؟
به شهادت تاریخ،طریقه تشیع از روز رحلت پیغمبراکرم(ص)وبوده وجماعتی با این روش،تعیین وتمییز پیداکرده انند.یعنی درهمان موقعی که هنوزبدن مطهر پیغمبر دفن نشده و أهل بیت وعده ای ازصحابه سرگرم سوگواری و عزاداری بودند،باکمال دست پاچگی درسقیفه بنی ساعده تجمع کرده وبرای عامه مسلمین در قیافه مصلحت جوئی و خیرخواهی ، خلیفه و جانشین پیغمبرتعیین کردندودرخلال این جریان حتی کمترین اطلاعی به اهل بیت و امیرالمومنین علی(ع)که درفضائل اسلامی،تمام دوره بعثت،انواع فداکاری پیشتاز همه مسلمین بوده و به نص ولایت ، اختصاص یافته بود ، ندادند.
علی(ع) وجمعی از یاران او مانند سلمان و ابو ذر و مقداد وغیره، پس از اطلاع از این جریان به مقام اعتراض برآمده و با استناد به نص ولایت ، به طریقه انتخاب خلیفه اعتراض کردند و به احتجاج پرداختند.
معترضین که اولین افراد شیعه و پایه گذاران این طریقه بودند جمعی از صحابه ومسلمین دوره اول از یاران علی(ع)بودندکه درملازمت رسول اکرم اتباع کتاب و سنت وپیروی ازسیرت نبوی وفداکاری ومجاهدت در راه دعوت دینی ، کمترین سستی به خرج نداده و درتمام دوره بعثت در صف اولین مسلمین وجزو جمع آنها بودند.[ظهورشیعه،ص 11-10[
ابن خلدون در مقدمه خودمی نویسده که شیعه در لغت به معنی پیروان و هواخواهان هستند ودر اصطلاح فقیهان و متکلمان اسلام بر پیروان علی(ع) وفرزندان اواطلاق میشود.[ترجمه فرق الشیعه،ص1]